یک نشریه/ناشر یغماگر(predatory journals/publishers) بدون طی نمودن فرآیند داوری صحیح و قابل اتکا (peer review) صرفا با دریافت هزینه از مولف، مقاله را مستقل از کیفیت و محتوای آن مورد پذیرش و چاپ قرار میدهد. بدیهی است که این امر موجب قربانی کردن کیفیت اثر علمی در ازای کسب منافع مالی است. پژوهشگرانی که اقدام به چاپ مقاله در نشریه های یغماگر میکنند، هرچند که مشتاق به ارتقای رتبه علمی و دریافت fund و grant اند ، اما در واقع خود و در نهایت موسسه وابسته به خود را در معرض بی اعتباری و عدم صلاحیت علمی قرار میدهند.
در ادامه به معرفی برخی از ویژگی های مشترک در نشریات یغماگرمیپردازیم:
1) پذیرش سریع مقالات بدون طی نمودن فرآیند داوری صحیح و بررسی کیفی آن (مدت زمان بسیار کوتاه داوری)
2) ارسال هرزنامه های (spam) دعوت به چاپ مقاله و یا شرکت در کنفرانس های گوناگون و یا حتی عضویت در فهرست ویراستاران (editorial board) یک نشریه ناشناس. انتشارات یغماگر معمولا افرادی را جهت شناسایی نویسندگان احتمالی استخدام میکنند (مثلا شناسایی کسانی که به تازگی از رساله خود دفاع و یا مقاله ای منتشر کرده اند)
3) قرار گرفتن نام دانشمندان تراز اول و مطرح در فهرست ویراستاران مجله بدون اطلاع خود آنان و یا ادعای یکطرفه ارتباط با مراکز علمی معتبر و مشهور
4) اکثر نشریات مشکوک، دامنه (scope) وسیعی جهت پذیرش مقاله دارند، و تقریبا در هر موضوعی مقاله میپذیرند (از مطالعه تاریخ تا فیزیک پلاسما!)
5) فهرست نمودن ضرائب تاثیر! ضریب تاثیر ادعا شده توسط ژورنال متفاوت با ضریب تاثیر شناخته شده محافل علمی (یعنی گزارش تامسون رویترز Journal Citation Reports) است. غالبا چنین ژورنال هایی به علت کیفیت پایین و عدم امکان دریافت رتبه در JCR ، از ضرائب جعلی نظیر UIF (Universal Impact Factor),JIF (Journal Impact Factor),GIF (Global Impact Factor) برای فریب استفاده میکنند.
6) عنوان نمودن و برجسته کردن مطالبی که هیچ ارتباطی با سطح کیفی ژورنال ندارد، نظیر داشتن ISSN وحضور در Ulrich's Periodical Directory و یا اختصاص Doi برای هر مقاله.