کاربر
با سلام
بررسی سریع مجله دلیلی بر بی اعتبار بودن آن نمی شود. تعداد مقالات زیاد هم دلیل موجهی برای بی اعتبار کردن آن نمی شود. اگر قرار بر این باشد بسیاری از مجلات السویر بیش از 20 هزار مقاله در یک سال چاپ می کنند و مدت زمان بررسی آنها نیز زیاد نیست. پس باید آنها نیز در سیاهه قرار گیرند. به عنوان مثال موارد زیر را نگاه کنید
Expert Systems with Applications
Journal of Cleaner Production
من فکر می کنم مدیر این سایت به خاطر خوش خدمتی از ناشران مشهور پول دریافت می کند و دانشگاه شهبد بهشتی هم آلت دست این آقا شده است.
در سال 2018 این مجله تا کنون 1833 مقاله از نویسندگان بیش از 100 کشور به چاپ رسانیده که تنها 14 مقاله آن مربوط به ایرانی ها است! بر اساس یک نمونه کوچک 14 تایی از 1800 مقاله این مجله در لیست سیاه قرار گرفت. این یعنی مدیریت بیش از 100 کشور دنیا هالو تشریف دارند و این وب سایت می تواند بر اساس تنها یک نمونه کوچک نسخه یک مجله معتبر را بپیچد. خدا واقعا عاقبت این مردم را به خیر کند. اگر به اعداد و ارقام من شک داشتید کد ای اس اس ان این مجله را در اسکوپوس جستجو کنید.
بازنگری در دیدگاه پس از چند ساعت:
با سلام
من از ابتدایی که دانشگاه شهید بهشتی اقدام به تهیه لیست سیاه نمود در جریان آن بودم. این لیست به سال ها قبل بر می گردد یعنی آن زمان که آقای Jeffrey Beall اقدام به انشار لیست سیاه نمود. این دانشگاه یک نفر کارشناس را مامور کرد که هر ناشری که اسمش در لیست این فرد بود را یکی یکی انتخاب و نام مجلات آنها را در لیست به اصطلاح سیاه قرار دهد. در تهیه این لیست هیچ کار پژوهشی نشده است و به نظر من هیچ اعتبار خاصی ندارد. دانشگاه شهید بهشتی تمامی اعتبار خود را در گرو لیست آقای Beall گذارده است و در آن نام هزاران مجله معتبر و بعضا (Q1) دیده می شود. اگر این دانشگاه به صورت مسولیت مداری کار خود را انجام داده بود ضوابط خود را در سایت خود اعلان می نمود. پیشنهاد من به تمامی دانشگاهیان محترم این است که در اعتبار سنجی مقالات بدون توجه به این نوع لیست ها مبنای کار خود را به محتوای علمی مقاله, داشتن نمایه های معتبر و شاخص های معتبر علمی قرار دهند.